Vliegen, raften en frijoles
Door: Iris
Blijf op de hoogte en volg Iris
03 Februari 2014 | Costa Rica, Puerto Viejo de Talamanca
Na iets meer dan een week leek het me hoogtijd om een update te plaatsen over mijn belevenissen in Costa Rica. Op het moment zit ik in de Spaanse school vanwaaruit mijn vrijiwilligerswerk gergeld wordt. Buiten schijnt de zon en is het zo´n 30 graden, in het tuintje van de school zijn allemaal tropische planten, en je kunt er relaxen in een hangmat, wat me een heel goed idee lijkt met de warmte.
Maar goed, laat ik teruggaan naar mijn vliegreis. Via Schiphol ben ik naar New York gevlogen, om vervolgens naar de hoofdstad van Costa Rica te vliegen. Na een toch best comfortabele maar ook uitputtende reis stond ik op het vliegveld van San José. Buiten stond er een transfer klaar om mij, en een andere Nederlandse jongen die dezelfde vlucht had, naar Turrialba te brengen. Daar werd ik afgezet bij mijn gastgezin, om na 29 uur eindelijk in bed te kunnen vallen en te slapen. Turrialba is een groot dorp in de bergen en vanuit het dal kun je op een heldere dag een vulkaan aan de ene kant, en een partij bergen aan de andere kant zien. De eerste ochtend kreeg ik een iets betere indruk van mijn gastgezin, een heel klein Tico vrouwtje, Ana, de vader, Márvin en hun dochter Yoselin, die ook 19 is. De eerste ochtend kreeg ik Gallo Pinto, aroz con frijoles, oftewel rijst met bonen. Iets wat ik de rest van de week elke maaltijd te zien kreeg, of het nou aardappels, pasta of rijst was, er moest en zou bonen bij zitten. De eerste dag kwam ik er ook achter dat mijn buurmeisje Nederlands is, en we zijn de hele week samen met de bus naar het schooltje gegaan. De school ligt een stukje op de berg, en daar had ik een paar uurtjes per dag Spaans. Door de week heen heb ik wat door de omgeving gewandeld, heb ik een nightwalk gedaan waar we allemaal kikkertjes, spinnen en andere insecten gezien hebben en heb ik paardgereden door de bergen naar een waterval en terug. Inmiddels heb ik ook de eerste kakkerlak in de douche gespot, maar de muggen heb ik tot nu toe ontweken.
Zaterdagochtend was het al weer tijd om afscheid te nemen van mijn gastgezin! Dat vond ik super jammer, want ik was net helemaal gewend aan het leven daar. Het hele weekend heb ik vervolgens geraft. De rivier waar we doorheen gingen was adembenemend; je zag vogels, hemelsblauwe vlinders, verscholen watervalletjes en naast de rivier bergen met eindeloos regenwoud met de vreemdste planten en bomen. Rond schemertijd kwamen we aan op de overnachtingsplaats. Ik had samen met een ander meisje een tent met uitzicht op de rivier, en nee, we hoefden de tent niet zelf op te zetten. ´s Avonds hadden onze gidsen gekookt, en vervolgens hebben we kaartspelletjes gespeeld en rond een zelfgemaakt kampvuur bij de rivier gezeten. ´s Nachts hoorde je de hele tijd allemaal insecten en vogels en ik werd rond zonsopgang weer wakker. Na het ontbijt was het weer tijd voor de tweede dag, met iets snellere en leukere rapids. Tegen een uur of drie zat het rafting avontuur er alweer op! Toen ben ik met een paar anderen met de bus naar Puerto Viejo gegaan, waar ik in mijn nieuwe gastgezin aanwkam, bij een vrouw genaamd Elena. Ik woon in een heel klein, rommelig huisje, maar mijn eerste echte indruk vandaag was dat het gezellig zal worden.
Morgen begin ik met mijn vrijwilligerswerk bij El Puente, waarbij ik de indigenous people moet helpen met Engels leren en maaltijden geven. Vanaf halverwege februari ga ik als het goed is bij een schooltje werken, want het is hier nu nog zomervakantie.
Dit waren mijn avonturen tot nu toe, en pura vida¸wat hier een antwoord op elke vraag, goedendag en ook de levenspreuk is van de Costa Rica.
Liefs,
Iris
Maar goed, laat ik teruggaan naar mijn vliegreis. Via Schiphol ben ik naar New York gevlogen, om vervolgens naar de hoofdstad van Costa Rica te vliegen. Na een toch best comfortabele maar ook uitputtende reis stond ik op het vliegveld van San José. Buiten stond er een transfer klaar om mij, en een andere Nederlandse jongen die dezelfde vlucht had, naar Turrialba te brengen. Daar werd ik afgezet bij mijn gastgezin, om na 29 uur eindelijk in bed te kunnen vallen en te slapen. Turrialba is een groot dorp in de bergen en vanuit het dal kun je op een heldere dag een vulkaan aan de ene kant, en een partij bergen aan de andere kant zien. De eerste ochtend kreeg ik een iets betere indruk van mijn gastgezin, een heel klein Tico vrouwtje, Ana, de vader, Márvin en hun dochter Yoselin, die ook 19 is. De eerste ochtend kreeg ik Gallo Pinto, aroz con frijoles, oftewel rijst met bonen. Iets wat ik de rest van de week elke maaltijd te zien kreeg, of het nou aardappels, pasta of rijst was, er moest en zou bonen bij zitten. De eerste dag kwam ik er ook achter dat mijn buurmeisje Nederlands is, en we zijn de hele week samen met de bus naar het schooltje gegaan. De school ligt een stukje op de berg, en daar had ik een paar uurtjes per dag Spaans. Door de week heen heb ik wat door de omgeving gewandeld, heb ik een nightwalk gedaan waar we allemaal kikkertjes, spinnen en andere insecten gezien hebben en heb ik paardgereden door de bergen naar een waterval en terug. Inmiddels heb ik ook de eerste kakkerlak in de douche gespot, maar de muggen heb ik tot nu toe ontweken.
Zaterdagochtend was het al weer tijd om afscheid te nemen van mijn gastgezin! Dat vond ik super jammer, want ik was net helemaal gewend aan het leven daar. Het hele weekend heb ik vervolgens geraft. De rivier waar we doorheen gingen was adembenemend; je zag vogels, hemelsblauwe vlinders, verscholen watervalletjes en naast de rivier bergen met eindeloos regenwoud met de vreemdste planten en bomen. Rond schemertijd kwamen we aan op de overnachtingsplaats. Ik had samen met een ander meisje een tent met uitzicht op de rivier, en nee, we hoefden de tent niet zelf op te zetten. ´s Avonds hadden onze gidsen gekookt, en vervolgens hebben we kaartspelletjes gespeeld en rond een zelfgemaakt kampvuur bij de rivier gezeten. ´s Nachts hoorde je de hele tijd allemaal insecten en vogels en ik werd rond zonsopgang weer wakker. Na het ontbijt was het weer tijd voor de tweede dag, met iets snellere en leukere rapids. Tegen een uur of drie zat het rafting avontuur er alweer op! Toen ben ik met een paar anderen met de bus naar Puerto Viejo gegaan, waar ik in mijn nieuwe gastgezin aanwkam, bij een vrouw genaamd Elena. Ik woon in een heel klein, rommelig huisje, maar mijn eerste echte indruk vandaag was dat het gezellig zal worden.
Morgen begin ik met mijn vrijwilligerswerk bij El Puente, waarbij ik de indigenous people moet helpen met Engels leren en maaltijden geven. Vanaf halverwege februari ga ik als het goed is bij een schooltje werken, want het is hier nu nog zomervakantie.
Dit waren mijn avonturen tot nu toe, en pura vida¸wat hier een antwoord op elke vraag, goedendag en ook de levenspreuk is van de Costa Rica.
Liefs,
Iris
-
03 Februari 2014 - 19:26
Brigitte:
Lieve Iris,
Klinkt om jaloers op te worden. Warmte, hangmat, prachtige natuur om avontuurlijk doorheen te trekken en gezellige mensen. En dat alles in 1 week. Ook voor volgende week; veel plezier.
Mama. -
03 Februari 2014 - 19:40
Heleen:
Lieve Iris
Wat een avonturen allemaal in 1 week! Volgens mij heb jij in 1 week net zo veel natuurschoon gezien en gehoord als een gemiddeld stadsmens in 10 jaar.
Kun je je een beetje redden qua vreemde taal? En mis je spruitjes, drop en pannenkoeken al? Of is het daar te kort voor. Zo te lezen ben je de bonen al een beetje gewend.
We wensen je veel reisplezier! En leuk om af en toe een berichtje van je te lezen!
Hou je haaks en liefs, Stijn en Heleen, Ole en Boudewijn -
03 Februari 2014 - 20:00
Michiel:
Lieve Iris,
Lijkt me geweldig wat je nu allemaal al meemaakt. Als dit een half jaar zo door gaat heb je een week nodig om al je verhalen te vertellen.
Hopelijk zorgen al die bonen niet voor problemen.
Groetjes,
Michiel -
03 Februari 2014 - 21:38
Eva:
Klinkt super Iris! Mooie avonturen. Jij en Ilse kunnen binnenkort dus gezellig spaans babbelen met elkaar. Hopelijk bevalt je nieuwe stekje net zo goed! -
10 Februari 2014 - 20:21
Iris Lechner:
Hee Heleen!
Met mijn Spaans gaat het prima hier! Alleen zit ik nu een soort van klein Nederland, met maar liefst 10 Nederlanders in een hostel van 12 plekken... Natuurlijk mis ik al het eten van thuis, maar dat wordt gecompenseerd door het heerlijke weer, het strand en de natuur.
Liefs,
Iris
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
