Laatste zonnige daagjes

De afgelopen anderhalve week zijn voorbijgevlogen, en de laatste dagen is het er toch echt ingezonken, mijn reis in Centraal Amerika zit er op, morgen neem ik om 8 uur 's ochtend de boot naar het vasteland, om om 12 uur mijn vlucht naar Atlanta te pakken, en dan een dag later, om 11 uur, in het vertrouwde Nederland aan te komen.
Maar eerst even terugkomen op wat ik de afgelopen tijd gedaan heb. Na Valladolid verlaten te hebben gingen Sabrina en ik naar Chichen Itza, de beroemdste Maya ruine, en een van de zeven nieuwe wereldwonderen. Gelukkig kwamen we vroeg aan, want de hordes toeristen kwamen aan op het moment dat wij vertrokken. Alle paadjes waren gevuld met locals die van alles aan de toeristen verkochten, zeer irritant. Maar er waren een aantal interessante dingen te zien, dus hebben we ons best gedaan de toeristen te vermijden. Er is een cenote vlakbij de ruines waar de Maya's hun eigen mensen opofforden, en op het veld waar de Maya's hun typische spel speelden kon je 100 meter verderop gaan staan en horen wat er aan de andere kant gezegd werd.
Na gelunchd te hebben en een hectische zoektocht naar een wc, gingen we met de bus naar Merida, de volgende koloniale stad. Ons nieuwe hostel had een zwembad, gratis yoga, salsa en kooklessen.Dus daar maakten we zeker gebruik van. In Merida hebben we vooral niks gedaan, beetje rondlopen, poging to winkelen, in het park zitten en naar de bioscoop gaan voor de eerste keer in een lange tijd. Naast de bioscoop was een ijsbaan, vrij bijzonder voor het hete mexico... Na vier dagen gingen we verder naar Isla Holbox, een chilled out eilandje voor de kust van Yucatan. Het hostel had een super leuke sfeer, en het grootste deel van de dag waren we op het strand of in het hostel aan het kletsen. Hoogtepunt van activiteit was een wandeling met andere mensen uit het hostel naar Isla Passion, waar we een flamingo gespot hebben. De laatste avond had iedereen uit het hostel iets gemaakt, en daar een uitgebreid dinner van gemaakt. Na de boot en bus terug te nemen naar het vasteland kwamen we aan in Cancun. Oftewel de lelijkste stad tot nu toe. Ik ben er maar een nacht gebleven, en dat in een super dodgy hostel. 's Avonds zijn Sabrina en ik voor de laatste keer samen uit eten gegaan, want de volgende dag ging ik richting Belize, en zij ging haar vriendje ophalen van het vliegveld.

Na een busreis en een grensovergang van 9 uur kwam ik aan in Orange Walk, vraag me niet waarom ik erheen ben gegaan, maar het leek me leuk om een keer op een random plek uit te stappen. Er was geen hostel in het stadje, maar met een beetje onderhandelen had ik een goedkope hotel kamer. 's Avonds heb ik wat rondgedwaald door het stadje, om te besluiten dat er niks te doen was, en ik de volgende dag een bus en nog een boot nam om weer terug te gaan naar Caye Caulker. En daar ben ik nu! De afgelopen dagen heb ik heerlijk niks gedaan in het hostel, en gezond op de vele vlonders rondom het eilandje. Elke paar uur is er ook een stortregen, maar daarna schijnt de zon weer vollop. Met een paar anderen hebben we een aantal kano expedities gedaan, waarbij ik tot aan mijn dijen in drijfzand terecht kwam en we een poging gedaan hebben om te vissen. Gister heb ik een wandeling rond het eiland gedaan met een meisje van het hostel, en op de terug weg een lift in een golf karretje gekregen. Ik heb een paar keer yoga gedaan op een dakterras, maar dat was dan ook wel alles wat ik gedaan heb volgens mij.

Vandaag is dan toch echt de laatste dag van mijn trip, en zoals een vriendin van mij mooi beschreef toen ze terug ging naar Nederland; je kunt teruggaan met twee gevoelens, waarbij het ene is dat je het gevoel hebt dat je nog maanden wilt doorreizen en absoluut niet klaar bent om naar huis te gaan, of dat je een fantastische tijd hebt gehad, maar er ook naar vooruit kijkt om thuis te zijn. Gelukkig val ook ik in de tweede categorie, maar op hetzelfde moment heb ik zoveel reisverhalen gehoord, dat ik allemaal plannen heb voor een volgende trip (wanneer is nog maar de vraag), maar ik kan je vertellen dat Cuba en Colombia hoog op mijn lijstje staan.

En tja, dan een soort afscheidsspeech, die ook op facebook staat, maar omdat sommigen geen facebook hebben, zal ik hem ook maar hier plaatsen.

After four incredible months, with 23 new stamps in my passport it is time to say goodbye to Central America. From the paradise like islands on the Caribbean, to the beautiful sunsets on the Pacific, to the colourful villages, to the ancient Mayan culture, it's been amazing. All the experiences have made my trip an unforgettable time.
I've hiked volcanos under the stars, swam in crystal clear turquoise water, scuba dived near shipwrecks, snorkled with sharks, turtles and manta rays, biked on white sand beaches, spent lazy hours in hammocks, I jumped from waterfalls, almost drowned in quicksand, made a bungeejump, smuggled a pineappple and a coconut over the border, helped writing and performing a country song, spent hours and hours wandering through little villages and cosmopolitan cities, had hot cramped rides in chicken buses while the latino music blasted through the speakers and drinking beers at the same time, got our food stolen by a raccoon, saw an amazing array of wild life, was and still am amazed by Mayan ruins in the dense jungle and on high cliffs over the sea, did a crazy pool crawl, and many strange hikes that lead to small islands or hidden spots, had amazing parties, and saw beautiful sunsets and sometimes even more wonderous sunrises, enjoyed the local cuisine in every way possible, and stayed in a wide variety of hostels; from super dodgy, to cabañas in the rain forest, to luxerious hotels with rooftops and hot showers, I got skimmed card problems and solved them, lost a pair of socks, and had too many pairs of thongs and sunnies during this trip, had midnight conversations about the meaning of life and Spanish talks to understand one anothers culture, and many, many more things. But most of all I want to say thanks to all the incredible people I've met on this journey, they made the last couple of months as extraordininary as it was!
Tomorrow it is time to fly to Amsterdam, and I'll arrive in the hopefully not-so-cold Groningen a day later.
Muchas gracias por todo, voy a extrañar Centroamerica.

Iris